
8 Ocak 2016 | |
İstanbul | |
Kadıköy Yeldeğirmeni Sanat Merkezi |
Bu bir caz konseri kuyruğudur ve Ömür Göksel…
Konserin bu kadar ilgi görmesinin bir nedeni Ömür Göksel`i dinleyecek olmamızdı. Sevgili Ömür abi caz şarkılarına, Tony Bennett`e ve özellikle Sinatra`ya hayrandır, o kuşağın şarkılarını çok sever ve Türkiye`de onun gibi seslendiren de yoktur böyle şarkıları (hatta, Tony Bennett konser için İstanbul`a geldiğinde Ömür abiden Bennett hakkında bilmediğim şeyler öğrenmiş ve Cazkolik`de yayınlamıştım). Ömür abi pop müziğine unutulmaz şarkılar armağan etmiş olsa da son yıllarda nerdeyse sadece caz, latin ve Amerikan Songbook tabir edilen şarkıları söylüyor. Konserin ikinci bölümünde kırmızı gömleği ve kırmızı mendiliyle sahneye çıktığında hem çok şık hem de mutluydu. Kadıköylü olduğu için Kadıköy`de olmaktan ayrıca mutluydu, caz söylemekten mutluydu, şarkılarına harika bir orkestra eşlik ettiği için mutluydu.
Bilen bilir, Ömür abi şarkıların arasında anekdotlar anlatmayı sever. Bunu ordakilere takılarak yapar. Müzisyenlere takıldı, şarkıları anlattı, fıkralar anlattı hatta bir ara beni görünce bana bile takıldı, müthiş neşeliydi…
Ömür abi nerdeyse tüm erkek şarkıcıların seslendirdiği “I Wish You Love” ile başladı, “L.O.V.E” ile devam etti, oradan “What A Difference A Day May”e uzandı ve “When the Saints Go Marching” ile salonu yerinden zıplattı, “Sunny” ve “I Got Rhythm” ile bitirdi diyeceğim ama bitiremedi çünkü orkestranın çalma iştahı ve o an sahnede olmamalarına rağmen tromboncu Hakan Çimenot ve ardından Emre Kayhan`ın da sahneye adeta dalarak “When the Saints Go Marchin”in müthiş ritmi salonu sardığında artık kimse yerinde durmuyordu. Dakikalarca çalındı… Kadıköylüler mutlu, müzisyenler mutlu, herkes mutluydu ve bu konserlerin devam etmesini herkes istiyordu.
Feridun Ertaşkan / cazkolik.com